Supernova 1A
Świece standardowe to obiekty astronomiczne, dzięki którym jesteśmy w stanie wyznaczać odległości we wszechświecie, dzięki nim znamy skalę naszego znaczenia, naszej „niewielkości”. Supernowe typu 1A są ich szczególnym rodzajem – biały karzeł pożerający swoją grawitacją pobliską gwiazdę, kanibalizujący swojego sąsiada, aż do przekroczenia granicy, za którą następuje eksplozja swoją jasnością przyćmiewająca jasność całej galaktyki. Zniszczenie, które rozrzuca po przestrzeni pierwiastki chemiczne będące początkiem nowych gwiazd, planet, a może nawet życia. Zniszczenie niesamowicie i zawsze tak samo jasne, będące nowym początkiem dla kogoś, a dla nas skalą bezkresu tak samo piękną jak i przerażającą. Pozostałe po niej światło jest śladem ostatecznej dychotomii, momentu w czasie i przestrzeni, gdy narodziny stykają się ze śmiercią. Stanowią one powiększenie świata, w którym na najgorszych wydarzeniach budujemy świetlaną przyszłość. Świata w którym wyciągamy wnioski, świata, który może zaistnieć. Zaprosiliśmy artystów do eksplorowania tematu wybuchu, śmierci i narodzin, światła, przestrzeni i ciemności.
Krzysztof Ślachciak - kurator
Artyści biorący udział:
Katarzyna Kalua Kryńska, Katarzyna łata, Katarzyna Navarra, Jowita Mormul, Magdalena Wdowicz-Wierzbowska, Nadya Mitskevitch, Anna Kola, Anna 66 Andrzejewska, Wojciech Beszterda, Michał Pietrzak, Zdzisław Mackiewicz, Krzysztof Ślachciak.
